تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی بر غلظت واسپین، IL-6، CRP و TNF-α در سرم موش‌های صحرایی دیابتی

مقدمه: واسپین، آدیپوکین جدیدی است که بالقوه حساسیت انسولینی را افزایش می‌دهد. داده‌های اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت واسپین در سرم وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر سطح واسپین و برخی شاخص‌های التهابی سرم در وضعیت دیابتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: 36 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 22 ± 288 گرم به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: کنترل غیردیابتی، تمرین غیردیابتی، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی. گروه‌های تمرینی یک برنامه‌ی تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان (3 روز در هفته، برای 4 هفته) انجام دادند. وزن بدن، غلظت گلوکز، واسپین، اینترلوکین-6 IL-6))، پروتئین واکنشی C ((CRP و عامل نکروز توموری آلفا (TNF-α) در سرم اندازه‌گیری گردید. یافته‌ها: 4 هفته تمرین مقاومتی در موش‌های صحرایی غیردیابتی به طور معنی‌داری سطح واسپین را در سرم کاهش داد، درحالی که در گروه تمرین دیابتی سطح واسپین در مقایسه با گروه کنترل دیابتی افزایش نشان داد. هرچند، این برنامه‌ی تمرین مقاومتی غلظت گلوکز، IL-6 و TNF-α را تغییر نداد، اما کاهش CRP در گروه‌های تمرینی، در مقایسه با گروه‌های کنترل‌ مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد تمرین مقاومتی به طور متفاوتی بر مقدار واسپین در سرم گروه‌های دیابتی و غیردیابتی موش‌های صحرایی تاثیر می‌گذارد. هرچند، به منظور روشن نمودن نقش واسپین و سازوکارهای ملکولی مرتبط با آن پژوهش‌های بیشتر ضرورت دارد. هم‌چنین کاهش غلظت CRP ممکن است حاکی از تاثیر بالقوه‌ی تمرین مقاومتی بر تعدیل التهاب ناشی از دیابت باشد.